Omdat de vluchtelingen op klapstoelen slapen, deden zij het ook

 

 

DEN HAAG – In aanmeldcentrum Ter Apel slapen vluchtelingen buiten op klapstoelen omdat er niet genoeg bedden zijn. Een schande, vindt burgerbeweging DeGoedeZaak. Dus voerden ze online campagne. De situatie in Ter Apel verbeterde niet. Gesteund door actiegroepen bedachten ze een demonstratie; ze brachten de nacht van dinsdag op woensdag door op de stoep bij het ministerie van Veiligheid en Justitie, dat verantwoordelijk is voor het beleid in Ter Apel. Op klapstoelen. De eis: er moet een tweede aanmeldcentrum komen.  

 

De actie begint om 16.00 uur. Voor het hek van het ministerie hebben de actievoerders een geluidsinstallatie neergezet. Daaromheen staan de klapstoelen opgesteld als een tribune. Een van de spandoeken die aan het hek hangt, met daarop in grote roze letters ‘solidariteit’, is de achtergrond van het podium.  

 

“Ik heb in ieder geval mijn tandenborstel mee. Als het lichaam het volhoudt, blijf ik de hele nacht”, zegt activist Avery, die namens Extinction Rebellion is aangesloten. “Ik heb geen idee hoe het gaat zijn om hier de hele nacht door te brengen. Het is in ieder geval goed georganiseerd.” 

 

 

De spullen voor het bordenmaken zijn meegebracht door de organisatie.

 Bivakkeren  

 

Van 16:00 uur tot 09:00 uur bivakkeren op een stoep midden in de stad. “Daar moet je wel even over nadenken”, zegt Jesse Oberdorf, een van de drijvende krachten vanuit DeGoedeZaak. “Met hulp en advies van ervaren actiegroepen. We hebben de actie in een week uit de grond gestuwd. Als je mensen oproept om een nacht lang op straat te slapen, moet je zorgen dat dat veilig kan. We hebben eten geregeld en ervoor gezorgd dat iedereen genoeg kleding en een slaapzak mee heeft genomen.” 

 

Organisator Jesse Oberdorf, samen met zijn linker hand.

 

De activiteiten om de avond door te komen, staan van te voren nog niet helemaal vast. “De mensen die zich aanmeldde, brachten veel energie met zich mee,” aldus Jesse. “Daar wilden we iets mee doen, dus kozen we ervoor om een open podium op te richten waar iedereen zijn eigen creativiteit kan uiten. Ook hebben we alles meegenomen om spandoeken en borden te maken. 

“Wanneer we precies gaan slapen, dat zien we wel. Het is in ieder geval het plan om met een klein groepje in shifts wakker te blijven, zodat er altijd iemand is om een oogje in het zeil te houden.” 

 

 

Stress 

Liselot van Zantvoort is een van de sprekers. Ze is programmacoördinator migratie en mensenrechten bij Justice and Peace. Ze vertelt het verhaal van Sarah, een meisje van elf jaar dat na haar aankomst in Nederland samen met haar ouders en broertje onder andere in Ter Apel verbleef. “Het duurde twee jaar voordat Sarah en haar familie een vaste woning hadden. In die twee jaar verhuisde ze keer op keer weer naar andere opvanglocaties. Langzaam zag ze hoe haar ouders en broertje langzaam aftakelde onder de stres die het Nederlandse asielbeleid hun gaf.” Maar zo’n verhaal, zegt Liselot, dat hoor je vaker. “Wat mij echt deed schrikken, was de manier waarop ze het vertelde. Sarah sprak erover alsof het de normaalste zaak van de wereld was.”  

 

 

 

 

Als het aan Liselot ligt, moet er niet alleen in het asielbeleid verandering komen. “Er moet beleid komen waarmee structureel draagvlak wordt gegenereerd. Er zijn teveel gemeenten die zich huiverig opstellen tegenover de komst van vluchtelingen. Als dat de instelling is, wordt verandering moeilijk.” 

 

De eis van de demonstratie, een tweede aanmeldcentrum, staat ook op de agenda van spreker Nilab Ahmadi. Sinds de gemeenteraadsverkiezingen van maart zit ze namens Bij1 in de Amsterdamse gemeenteraad. Nilab, zelf als klein kind gevlucht uit Afghanistan, dient binnenkort een motie in om het tweede aanmeldcentrum te verwezenlijken. Maar daarmee zijn we er niet. “Als we iets hebben gezien aan de manier waarop we Oekraïners hebben verwelkomd, het dat grenzen er niet toe hoeven te doen. Dat bewijst dat het mogelijk is om het hele systeem opnieuw in kunnen richten.”  

 

Nilab Ahmadi speecht.

Ook Eric van der Burg, als staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (VVD), verantwoordelijk voor onder andere vreemdelingenzaken en het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers, sprak de menigte kort toe, en beantwoordde een paar vragen. “Het gebrek aan plaatsen in Ter Apel is een moeilijke zaak. Om de situatie nu te verbeteren, hebben we het Rode Kruis gevraagd om te helpen met slaapplekken. Jullie zijn hier om tegen mij te demonstreren, maar toch wens ik jullie succes met jullie actie.” 

 

Staatssecretaris Eric van der Burg spreekt de menigte toe.

 

Ongedocumenteerd 

 

Hidaya Nampiima spreekt ook. Ze komt uit Uganda, als vluchteling zat ze zelf in Ter Apel. Zonder succes. Ze woont nu al vier jaar ongedocumenteerd in Nederland, dus heeft ze zoals enkele tienduizenden anderen geen verblijfsvergunning. Sinds ze in Amsterdam woont, zet ze zich in voor haar lotgenoten. “Ik wou dat ik mijn speech in het Nederlands kan doen, maar ik kom

Hidaya Nampiima voor het ministerie waartegen ze demonstreert.

niet verder dan een paar woorden. Ik wil het wel leren, maar omdat ik geen verblijfsvergunning heb, kan ik geen les krijgen. 

“Vier jaar geleden kwam ik aan in Ter Apel. De omstandigheden waren er slecht. Sinds ik in Nederland woon heb ik de situatie alleen nog maar zien verslechteren.” Toch gaat ze er binnenkort weer naar toe. “Ik ga nog een keer proberen een verblijfsvergunning te krijgen. Ook al woon ik hier al vier jaar en heb ik hier een leven opgebouwd, om mijn papieren op orde te krijgen, moet ik weer naar Ter Apel.” 

 

 Na afloop 

 

 “Achteraf was ik gesloopt”, zegt Jesse. “Toen er nog een man of vijftien over waren, hebben we de klapstoelen in een cirkel gezet. Veel geslapen hebben we niet. Toch stonden veel van ons weer actief te flyeren toen de eerste ambtenaren de volgende ochtend weer naar het ministerie kwamen. Zeer bewonderenswaardig.” Na lang online campagne te hebben gevoerd, is hij is tevreden over de hoe de fysieke actie heeft uitgepakt. “We hebben veel landelijke kranten gehad. Ik heb media uit het hele land aan de telefoon gehad. Ook vanuit politici kwam interesse. Aandacht krijgen voor de problematiek, dat is gelukt.” Of er ook een tweede aanmelding centrum komt, is nog afwachten.  

 

Hoe zwaar de actie viel; dat viel nog wel mee. “Slapen in een klapstoel is natuurlijk niet comfortabel, maar weten dat je daarna weer je eigen bed in kan, maakt het een stuk beter te doen. Die geruststelling hebben ze niet in Ter Apel.” 

 

Benieuwd naar nog meer fotoreportages van onze verslaggever? Bekijk deze hier.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *